🪞 Έχεις νιώσει ποτέ ότι περνάς από το σπίτι σου σαν ξένος; Όχι επειδή δεν το αγαπάς. Όχι επειδή κάτι άλλαξε στους τοίχους ή στα έπιπλα. Αλλά επειδή κάτι άλλαξε μέσα σου. Λες και ζεις μια ζωή που δεν σου ανήκει. Λες και κάθε βράδυ, όταν επιστρέφεις, περνάς το κατώφλι ως επισκέπτης. Με παπούτσια γεμάτα σκόνη από πράγματα που δεν σε εκφράζουν. Με σκέψεις φορτωμένες από ευθύνες, πρέπει, στόχους που δεν είναι δικοί σου.
🧠 Οι μέρες περνούν, και πολλές φορές δεν σταματάς να ρωτήσεις:
“Είναι αυτή η ζωή που διάλεξα; Ή αυτή που επέλεξαν άλλοι για μένα;”
Και κάπου εκεί ξεκινά ο μεγάλος εσωτερικός διάλογος. Πού πήγαν τα όνειρά σου; Πού είναι εκείνα τα βράδια που έλεγες "θα αλλάξω τον κόσμο"; Γιατί τώρα νιώθεις ότι μόλις και μετά βίας αλλάζεις πλευρό στον καναπέ;
📌 Η ρίζα της λύπης δεν είναι η αποτυχία. Είναι η απομάκρυνση από τον εαυτό σου.
Μπορείς να κερδίσεις πολλά, να αποκτήσεις φήμη, λεφτά, γνωριμίες. Αλλά αν στο τέλος της ημέρας δεν νιώθεις οικεία μέσα σου, τότε τι σημασία έχουν όλα αυτά;
🕊️ Γύρνα σπίτι σου. Όχι μόνο στο σπίτι με τους τοίχους, αλλά στο "σπίτι" της ψυχής σου. Πέρασε λίγο χρόνο με εσένα. Μίλα σου. Άκου τις ανάγκες σου. Επανασυνδέσου με εκείνον τον παλιό εαυτό που κάποτε ήξερε ποιος είναι και τι θέλει.
💬 Γιατί στο τέλος, η γαλήνη δεν έρχεται όταν όλα πάνε τέλεια. Η γαλήνη έρχεται όταν εσύ νιώθεις ότι είσαι στο σωστό μέρος. Και το σωστό μέρος είναι μέσα σου.
