Το ζήτημα του μεγέθους, ξεκινά πολύ πριν εμφανιστούν οι άνθρωποι. Από τους χιμπατζήδες μέχρι τους Homo habilis, Homo erectus και Homo sapiens , το μήκος, το σχήμα και ο ρόλος του πέους συνδέθηκαν με τη δομή της κοινωνίας, τη μονογαμία ή την πολυγαμία και τον τρόπο που τα είδη επέλεγαν συντρόφους.
Οι χιμπατζήδες, οι πιο κοντινοί μας συγγενείς, είχαν μικρό πέος αλλά τεράστιους όρχεις. Ο λόγος; Η κοινωνική τους ζωή ήταν έντονα πολυγαμική, με πολλά αρσενικά να ζευγαρώνουν με την ίδια θηλυκιά. Εκεί ο ανταγωνισμός γινόταν στην ποσότητα σπέρματος. Άρα περισσότερη ποσότητα και όχι μεγαλύτερο μήκος.
Ο Homo habilis, που εμφανίστηκε πριν περίπου 2,3 εκατομμύρια χρόνια, πιθανότατα ακολουθούσε παρόμοιο μοντέλο: μικρό πέος, μεγαλύτερη παραγωγή σπέρματος και πιο ασταθείς κοινωνικούς δεσμούς. Δεν έχουμε ακριβής μετρήσεις αλλά οι επιστήμονες χρησιμοποιούν γνωστά εξελικτικά μοτίβα για να καταλήξουν σε ασφαλείς εκτιμήσεις.
Με τον Homo erectus όμως, άλλαξαν όλα. Για πρώτη φορά βλέπουμε πιο σταθερούς δεσμούς ανάμεσα σε αρσενικά και θηλυκά και αυξημένη γονική φροντίδα. Η μονογαμία μείωσε τον «σπερματικό ανταγωνισμό», γεγονός που σε πολλά είδη οδηγεί σε μεγαλύτερο πέος και μικρότερους όρχεις, ένα μοτίβο που ταιριάζει και στον σύγχρονο άνθρωπο. Με απλά λόγια: όσο λιγότερα αρσενικά ανταγωνίζονται για μια θηλυκιά, τόσο πιο σημαντικό γίνεται όχι η ποσότητα, αλλά η ποιότητα και το μήκος.
Γνώριζες ότι…
- Ο άνθρωπος έχει το μεγαλύτερο πέος αναλογικά από όλα τα πρωτεύοντα;
• Το 55% των αντρών έχουν τον «στάνταρτ εξοπλισμό» 12 με 16 εκατοστά περίπου;
• Το παγκόσμιο ρεκόρ το κατέχει ένα πέος με μήκος 34 εκατοστά;
• Η επιλογή συντρόφου από τις θηλυκές ομάδες έπαιξε σημαντικό ρόλο στη διαμόρφωση του μεγέθους;
Με λίγα λόγια: το μέγεθος έπαιζε, παίζει και πιθανότατα θα παίζει πάντα σημαντικό ρόλο. Όμως το άγχος που βαραίνει τους άντρες σχετικά με το μέγεθος του πέους τους είναι εξίσου συνηθισμένο με τις αρνητικές σκέψεις που κάνουν οι γυναίκες για το βάρος τους, το μέγεθος του στήθους τους και τις αναλογίες τους. Πέρα από το μέγεθος και το σχήμα, αυτό που πραγματικά μετράει είναι η επαφή, η οικειότητα και η χαρά της ανθρώπινης σύνδεσης. Η σεξουαλικότητα δεν είναι διαγωνισμός, είναι σχέση, επικοινωνία και εμπιστοσύνη. Τα σώματά μας κουβαλούν εκατομμύρια χρόνια ιστορίας και η αξία τους δεν χωρά σε καμιά μεζούρα. Στο τέλος, αυτό που έχει σημασία δεν είναι πόσο «προικισμένοι» είμαστε, αλλά πόσο παρόντες, τρυφεροί και αληθινοί μπορούμε να είμαστε ο ένας για τον άλλον.
