🕯️ Κάποιες σιωπές δεν είναι απλώς ήχοι που λείπουν. Είναι σκέψεις που ουρλιάζουν.
Υπάρχουν βράδια που δεν χρειάζεται κανείς να πει τίποτα. Η σιωπή έχει ήδη μιλήσει. Σαν να κουβαλάει τις ανησυχίες της ημέρας, τις χαμένες ευκαιρίες, τις λέξεις που δεν ειπώθηκαν, τα βλέμματα που πέρασαν και δεν πρόσεξες. Εκείνες τις ώρες που όλα ησυχάζουν γύρω σου, το μέσα σου κάνει περισσότερο θόρυβο από ποτέ.
Αυτή η εσωτερική φασαρία δεν είναι πάντα κακή. Κάποιες φορές είναι ο μόνος τρόπος για να ακούσεις τον εαυτό σου. Να καταλάβεις τι σε βαραίνει, πού έχεις ξεχάσει τον εαυτό σου, τι σε τρομάζει και τι σου λείπει. Η νυχτερινή σιωπή δεν είναι απλώς έλλειψη ήχου. Είναι έλλειψη απόσπασης. Είναι σαν κάποιος να έκλεισε τη μουσική και να άφησε μόνο τις σκέψεις να παίξουν το δικό τους κομμάτι.
Κι όσο δύσκολο κι αν είναι να σταθείς απέναντι σε όλα αυτά, ίσως είναι η πιο ειλικρινής σου στιγμή. Μια ευκαιρία να ξεγυμνωθείς απ’ τα ψέματα της ημέρας και να συναντήσεις την αλήθεια σου.
📌 Μερικές φορές, δεν φοβόμαστε το σκοτάδι. Φοβόμαστε αυτά που σκεφτόμαστε όταν κλείνουμε τα φώτα.
