Ξέρεις τι ξεχνάς καμιά φορά; Ότι η ζωή δεν φωνάζει. Δεν χτυπάει πόρτες, ούτε κάνει μεγάλα σόου για να σου τραβήξει την προσοχή. Σου μιλάει με μικρές στιγμές. Με εκείνο το μήνυμα στο άκυρο. Με τον καφέ που σου έφερε κάποιος "γιατί πέρασε απ’ έξω". Με τη ματιά που δεν κρατάει πολύ, αλλά τα λέει όλα.
Μην περιμένεις επετείους, γενέθλια, γιορτές για να πεις σ’ έναν άνθρωπο “σε αγαπάω”. Πες το χωρίς λόγο. Δείξ’ το με μια αγκαλιά, με μια αγωνία, με μια σιωπή που φωνάζει. Μάθε να δίνεις χωρίς να περιμένεις αντάλλαγμα. Γιατί στο τέλος, δεν θα θυμάσαι πόσα σου έδωσαν, αλλά πόσα έδωσες εσύ από την ψυχή σου.
Και πρόσεξε… Μην είσαι αυτός που θα το καταλάβει όταν πια δεν θα μπορεί να το πει.
