Υπάρχουν μέρες που δεν τρέχουν. Δεν βιάζονται. Δεν απαιτούν τίποτα. Είναι εκείνες οι παράξενες, ευλογημένες μέρες που μοιάζουν να πατούν παύση στο σύμπαν και να μας επιτρέπουν να αναπνεύσουμε λίγο πιο βαθιά. Δεν έχουμε πολλές τέτοιες στη ζωή μας και ίσως γι' αυτό να μένουν χαραγμένες σαν φωτεινά σημάδια στο ημερολόγιο της μνήμης.
Κάπου ανάμεσα σε έναν αργό καφέ, μια ήρεμη βόλτα και μια απλή σκέψη που δεν μας κυνηγά αλλά μας κρατά συντροφιά, ανακαλύπτουμε ότι η ζωή μπορεί να είναι απλή. Ότι δεν χρειάζεται να αποδεικνύουμε κάτι σε κανέναν. Ότι η αξία κρύβεται όχι στα επιτεύγματα αλλά στη γαλήνη.
Αυτές οι μέρες δεν έρχονται συχνά. Γι’ αυτό, όταν εμφανιστούν, δεν τις αναλύουμε Τις κρατάμε. Όπως κρατάς μια ανάμνηση που ξέρεις ότι θα σε περιμένει όταν ο κόσμος ξανατρέξει πιο γρήγορα από εσένα.
