Σε έναν κόσμο όπου οι ευάλωτες ομάδες είναι συχνά στο περιθώριο, οι αιρέσεις βρίσκουν ευκαιρίες σε χώρους όπως τα νοσοκομεία και τα γηροκομεία να προσεγγίσουν άτομα που αναζητούν απεγνωσμένα αγάπη και αποδοχή. Αυτά τα μέρη αποτελούν γόνιμο έδαφος για τον προσηλυτισμό, καθώς ο πόνος, η απομόνωση και η φόβος για το άγνωστο καθιστούν τους ανθρώπους πιο ευαίσθητους σε εξωτερικές επιρροές. Οι ηλικιωμένοι, αλλά και οι ασθενείς που περνούν μεγάλο διάστημα σε νοσηλεία, βρίσκονται συχνά σε κατάσταση ψυχικής ευπάθειας.
Μέσα σε αυτό το πλαίσιο, τα άτομα αυτά γίνονται στόχος από ομάδες που εκμεταλλεύονται την αδυναμία τους. Αυτές οι ομάδες, καλυμμένες πίσω από τη μάσκα της φιλανθρωπίας, προσφέρουν αρχικά υποστήριξη, ενώ στην πραγματικότητα προσπαθούν να στρατολογήσουν νέα μέλη στις τάξεις τους. Η προσέγγιση ξεκινά συνήθως με μια συζήτηση, ένα φιλικό χαμόγελο ή μια προσφορά βοήθειας. Στη συνέχεια, η επικοινωνία μετατρέπεται σε προσπάθεια επίκτησης εμπιστοσύνης και εξάρτησης, οδηγώντας τελικά στον προσήλυτο στον κύκλο της αίρεσης. Οι επιπτώσεις μπορεί να είναι καταστροφικές γοα ολόκληρες οικογένειες και απομονώνοντας ακόμη περισσότερο τα θύματα.
Αναφορές πρέπει να γίνονται και στην αδυναμία του κράτους και των νοσοκομειακών αρχών να προστατεύσουν αυτούς τους χώρους από τέτοιες δραστηριότητες. Η ενημέρωση και η ευαισθητοποίηση του κοινού, καθώς και η ενίσχυση της παρουσίας κοινωνικών λειτουργών, θεωρούνται απαραίτητες για την αποτελεσματική αντιμετώπιση του φαινομένου.
