Δύο καθηγητές έφεραν στο φως τη λύση σε ένα ιστορικό μαθηματικό πρόβλημα που κρατούσε τους μαθηματικούς απασχολημένους για πάνω από έναν αιώνα. Το πρόβλημα αυτό, γνωστό ως το πρόβλημα του Κακέγια, είχε παρουσιαστεί αρχικά από τον Ιάπωνα μαθηματικό Σόιτσι Κακέγια το 1917. Η επίλυσή του αποτελούσε προκλητική αποστολή, καθώς αφορά στη διερεύνηση της ελάχιστης επιφάνειας που απαιτείται για να περιστραφεί ένα καρφί σε πλήρη κύκλο με τις άκρες του.
Το ενδιαφέρον σε αυτή την ιστορία είναι η συνεργασία των επιστημόνων, που ενώνει παλιές και νέες γενιές. Με τη βοήθεια προηγμένων υπολογιστικών τεχνικών και κατανοήσεων, οι ερευνητές κατάφεραν να αποδείξουν θεωρητικά τις εικασίες του Κακέγια, επιβεβαιώνοντας ότι το εμβαδόν που απαιτείται μπορεί να είναι όσο μικρό θελήσουμε, γι' αυτό και ονομάζεται "Σετ Κακέγια μέτρου μηδέν".
Η ανακάλυψη αυτής της λύσης εισάγει νέα δεδομένα στις γεωμετρικές θεωρίες και ανοίγει τον ορίζοντα για περαιτέρω αναζητήσεις στα πεδία των μαθηματικών και της γεωμετρίας.
