🧒 Όλοι μας, σε κάποια φάση, είπαμε: «Ανυπομονώ να μεγαλώσω». Να κάνουμε ό,τι θέλουμε, να ζούμε όπως θέλουμε. Και ξαφνικά, μια μέρα… μεγαλώσαμε. Και κοιτάξαμε πίσω με έναν κόμπο στο στομάχι.
🕰️ Δεν ήταν όλα τέλεια τότε. Αλλά είχαν κάτι: αθωότητα. Τότε που η μέρα τελείωνε με παγωτό και ποδήλατο. Που τα προβλήματα λύνονταν με ένα γέλιο ή ένα «δεν πειράζει».
🌙 Οι νύχτες τώρα είναι πιο βαριές. Σκέψεις, υποχρεώσεις, χρόνος που πιέζει. Και μέσα σε όλα αυτά, αναρωτιέσαι: γιατί βιάστηκα τόσο;
💭 Η αλήθεια είναι πως όλοι θα μεγαλώσουμε. Το θέμα είναι να μην ξεχάσουμε τον μικρό μας εαυτό. Αυτόν που έβλεπε μαγεία στα μικρά. Που δεν ήθελε πολλά. Που ήταν αληθινός.
🎠 Μη βιάζεις τα παιδιά να ενηλικιωθούν. Και μη θυμώνεις με τον εαυτό σου αν κάποιες στιγμές νιώθεις ξανά παιδί. Είναι υπενθύμιση ότι ακόμα υπάρχει μέσα σου κάτι αγνό. Κράτα το. Σε σώζει.
