Η Ειρήνη Μουρτζούκου κατάφερε να παραμείνει ελεύθερη για χρόνια, καθώς οι έρευνες για τα θανάσιμα περιστατικά που συνδέονταν με αυτήν διακόπτονταν πρόωρα. Με την ιατροδικαστική υπηρεσία της Πάτρας, πλέον να βρίσκεται σε αναστολή, οι καταγγελίες για την Μουρτζούκου συνέχιζαν να αυξάνονται, ενώ οι απαραίτητες ενέργειες για να διερευνηθούν οι υποθέσεις σε βάθος δεν πραγματοποιούνταν. Τα λάθος ιατροδικαστικά πορίσματα αποτελούν ολοφάνερη αδυναμία του συστήματος, προκαλώντας ερωτήματα για την αξιοπιστία των διαδικασιών.
Η αστυνομική έρευνα ήταν συχνά ημιτελής, με αποτέλεσμα οι πραγματικές συνθήκες των θανάτων να μένουν αδιευκρίνιστες. Παρά τις πιέσεις από οικογένειες των θυμάτων, οι υποθέσεις έμεναν αδρανείς, καθώς οι αρχές δεν προχωρούσαν σε ουσιαστικές δράσεις. Η περιπλοκότητα του θέματος αυξήθηκε με την πάροδο των ετών, δημιουργώντας μια δύνη γραφειοκρατίας και έλλειψης συντονισμού. Η υπόθεση της Ειρήνης Μουρτζούκου αποτελεί παράδειγμα της ανάγκης για βελτίωση στον τομέα της ιατροδικαστικής και της αποτελεσματικής αστυνομικής συνεργασίας, ώστε να αποφεύγονται παραλείψεις που μπορούν να κοστίσουν ζωές.
