Κάποιες φορές τα γεγονότα σε ξεπερνούν. Και εκεί που έλεγα να κάνω σέρβις στο αυτοκίνητό μου και έψαχνα για συνεργείο στα βόρεια προάστια της Αττικής...τσουπ! Έπεσα πάνω σε απίθανο και παράξενο γεγονός. Τώρα, τι σχέση έχουν όλα αυτά με τον τίτλο του άρθρου; Κι όμως μεγάλο και εξηγούμαι αμέσως.
Σήμερα το πρωί λοιπόν και ενώ βρισκόμουν με το αυτοκίνητό μου επί της Κηφισσίας, μου άναψε το λαμπάκι του κινητήρα. Δίχως να χάσω χρόνο, έψαξα στο ίντερνετ για ανοιχτό συνεργείο προς τα βόρεια προάστια. Τελικά βρήκα ένα και έφυγα σφαίρα για να το επισκεφθώ. Μπαίνοντας μέσα στο χώρο, είδα τους ανθρώπους να κάνουν διάλειμμα για φαγητό. Τι το παράξενο θα μου πείτε. Έλα μου όμως που το μάτι μου καρφώθηκε πάνω σε έναν κύριο ο οποίος έτρωγε πιτόγυρο και δίπλα είχε ένα σακουλάκι με πιτσίνια. Ξέρετε, αυτό το τρομερό σνακ που τρώγαμε μικροί, τη δεκαετία του 90'. Στην αρχή σκέφθηκα πως ήταν σύμπτωση.
Κάποια δευτερόλεπτα μετά, ο ίδιος άνθρωπος, ο κ. Τζίμης όπως έμαθα ότι τον λένε, έκανε κάτι το μοναδικό και αξεπέραστο. Μία μπουκιά πιτόγυρο με κρεμμύδι, τζατζίκι και παράλληλα ένα πιτσίνι. Κατάλαβες τώρα τι σου λέω; Μπουκιά πιτόγυρο και καπάκι πιτσίνι. Τρελάθηκα. Δίχως να χάσω χρόνο, τον ρώτησα. Είναι ωραίος ο συνδιασμός; Και εκείνος με αφοπλιστική ειλικρίνεια μου απάντησε. Πείραμα κάνω.
Γι αυτό σου λέω! Έζησα για να το δω και αυτό...
