Μία συγκινητική ανακοίνωση δημοσίευσε η Ένωση Αστυνομικών, συμπληρώνοντας ένα χρόνο από τον θάνατο του 31χρονου αστυνομικού Λυγγερίδη, ο οποίος έχασε τη ζωή του μετά από οπαδικά επεισόδια στου Ρέντη. Η ανακοίνωση της Ένωσης δίνει έμφαση στην προσφορά του Λυγγερίδη στο σώμα και την κοινωνία, υπογραμμίζοντας τη θυσία του ως παράδειγμα αφοσίωσης και επαγγελματισμού. Στο κείμενό τους, οι συνάδελφοι του Λυγγερίδη περιγράφουν τη βαθιά επίδραση που είχε ο θάνατός του στην αστυνομική κοινότητα, αλλά και στην κοινωνία.
Ανακαλώντας τη μνήμη του, ανέφεραν πως ο Λυγγερίδης υπήρξε υπόδειγμα ανδρείας και κάλεσαν όλους τους συναδέλφους να συνεχίσουν το έργο του με τον ίδιο ζήλο και αποτελεσματικότητα. Η ανάρτηση περιλαμβάνει, επίσης, ειδική αναφορά στις δύσκολες συνθήκες κάτω από τις οποίες οι αστυνομικοί καλούνται να εκτελούν το καθήκον τους καθημερινά, ενώ τονίζεται η ανάγκη για βελτίωση των συνθηκών εργασίας τους. Η Ένωση καλεί για στιγμές περισυλλογής και προβληματισμού, δίνοντας έμφαση στη σημασία της ενότητας και της συμπαράστασης μεταξύ των μελών της.
Αναλυτικά η ανακοίνωση:
Ένας χρόνος από το θανάσιμο τραυματισμό του Γ. Λυγγερίδη
«Εσύ που κοιτάς μη με ξεχνάς. Έπεσα μαχόμενος
για την Υπηρεσία μου και την πατρίδα μου
Αρχιφύλακας Λυγγερίδης Γεώργιος Α-535 ΔΙ.Α.Τ.»
Επιγραφή κάτω από το μνημείο του αείμνηστου Γιώργου το οποίο κοσμεί την έδρα της Υ.Α.Τ. στο Γουδί.
Συμπληρώνεται σήμερα ένας χρόνος από το θανάσιμο τραυματισμό του αείμνηστου συναδέλφου μας ΛΥΓΓΕΡΙΔΗ Γεωργίου, ο οποίος αντί να επιστρέψει στο σπίτι του εκείνη τη μοιραία νύχτα στο Ρέντη, έδινε για 20 ημέρες άνιση μάχη στην εντατική του νοσοκομείου, εξαιτίας του γεγονότος ότι κάποιοι εγκληματίες- δολοφόνοι επιζητούσαν αίμα αστυνομικού …
Ένας χρόνος πέρασε και ο Έλληνας αστυνομικός εξακολουθεί να αισθάνεται ανασφαλής στο καθημερινό επικίνδυνο έργο του.
Η Ένωση Αστυνομικών Υπαλλήλων Αθηνών αφουγκράζεται τις αγωνίες των συναδέλφων μας και αγωνίζεται σταθερά για να γίνουν πράξη τα αυτονόητα, σε μια περίοδο κατά την οποία το αγαθό της ασφάλειας, η θεσμική θωράκιση του αστυνομικού και η αναγνώριση της επικινδυνότητας της εργασίας πρέπει να αποτελέσουν πρώτη προτεραιότητα της Πολιτείας.
Γιώργο αδερφέ μας η θυσία σου θα μείνει για πάντα χαραγμένη στη μνήμη μας… Η απουσία σου δυσαναπλήρωτη…
Δε θα σε ξεχάσουμε ποτέ…»
