Στον Μεσαίωνα υπήρχε μια εξαιρετικά λεπτομερής τεχνική διακόσμησης χειρόγραφων, γνωστή ως “σκιασμένο χρυσό”. Οι καλλιτέχνες δεν τοποθετούσαν μόνο φύλλα χρυσού, αλλά τα σκίαζαν με χρωστικές ώστε να δημιουργείται βάθος και τρισδιάστατο αποτέλεσμα.
Σήμερα γνωρίζουμε ότι η τεχνική απαιτούσε λεπτομερή γνώση ορυκτών χρωμάτων, σωστή ανάμειξη κόλλας ζωικής προέλευσης και χρήση μικροσκοπικών εργαλείων από οστό.
Οι εργαστηριακές αναλύσεις σύγχρονων συντηρητών αποδεικνύουν ότι η μέθοδος ήταν τόσο λεπτεπίλεπτη, ώστε πολλά σημεία των έργων έχουν πάχος μικρότερο από ένα χιλιοστό. Η συγκεκριμένη τέχνη θεωρείται πλέον χαμένη, με λίγους μόνο συντηρητές να προσπαθούν να την αναβιώσουν.
Αυτή η ξεχασμένη τεχνική αναδεικνύει το απίστευτο επίπεδο δεξιοτεχνίας παλαιών εργαστηρίων που συχνά υποτιμούμε.
