Πίσω από κάθε παλιά εικόνα σε μια εκκλησία ή ένα μοναστήρι, υπάρχει ένας συντηρητής που έχει αφιερώσει χρόνια μελέτης για να διατηρήσει την ιστορική μνήμη. Η συντήρηση εικόνων δεν είναι απλή τέχνη. Είναι χειρουργική της ομορφιάς.
Ο συντηρητής δεν "ζωγραφίζει ξανά" το έργο. Δεν επινοεί. Αντιθέτως, μελετάει τη χημεία των υλικών, τα χρώματα που χρησιμοποιήθηκαν, την ηλικία του ξύλου, τις φθορές από υγρασία και χρόνο. Δουλεύει με πινέλα πιο λεπτά από μια τρίχα, με μικροσκόπια, με φως UV, για να διαβάσει αυτό που το μάτι δεν βλέπει.
Η αποκατάσταση είναι σεβασμός. Δεν αλλάζεις την ιστορία. Την προστατεύεις. Και πίσω από αυτό, κρύβεται ένας βαθύς δεσμός με το παρελθόν. Οι εικόνες δεν είναι μόνο τέχνη. Είναι μνήμη συλλογική.
