Υπάρχουν αποσπάσματα και φράσεις που μένουν μέσα μας, χρόνια μετά την ανάγνωση ενός βιβλίου. Είναι ικανές να μας κάνουν να σταθούμε, να πάρουμε μία ανάσα, να δακρύσουμε ή να χαμογελάσουμε σιωπηλά. Η ελληνική λογοτεχνία είναι γεμάτη από τέτοιες στιγμές, λέξεις που φωτίζουν την ψυχή, περιγράφουν τον πόνο, την απώλεια, την αγάπη. Σήμερα θα ταξιδέψουμε μέσα στη μαγεία της ελληνικής λογοτεχνίας, παρέα με πέντε αγαπημένους δημιουργούς, που η πένα τους μας συγκίνησε αρκετές στιγμές.
Μενέλαος Λουντέμης
«Ήθελα να κλάψω, αλλά δεν ήξερα πώς. Ήμουν παιδί ακόμα. Και τα παιδιά δεν ξέρουν από κλάμα... μόνο από όνειρα». Απόσπασμα από το βιβλίο Ένα παιδί μετράει τ’ άστρα.
Πηνελόπη Δέλτα
«Σαν μεγαλώσεις θα καταλάβεις ότι οι μεγάλες αγάπες δεν χάνονται. Κρύβονται μέσα μας και μας κάνουν καλύτερους». Απόσπασμα από το βιβλίο Τα μυστικά του βάλτου.
Παύλος Μάτεσις
«Ο κόσμος είναι σκληρός με εκείνους που δεν ξέρουν να φωνάζουν». Απόσπασμα από το βιβλίο Η μητέρα του σκύλου.
Μάνος Ελευθερίου
«Ό,τι αγαπήσαμε δεν πέθανε ποτέ. Απλώς, αλλάζει μορφή και μας ακολουθεί σαν σκιά». Απόσπασμα από το βιβλίο Ο καιρός των Χρυσανθέμων.
Νίκος Καζαντζάκης
«Δεν με νοιάζει ο θάνατος. Με νοιάζει η φθορά. Αυτή εξευτελίζει τον άνθρωπο. Αυτή πρέπει να νικήσω». Απόσπασμα από το βιβλίο Ο ανήφορος.
Κάθε βιβλίο είναι μια αγκαλιά. Κι αυτές οι φράσεις, από ανθρώπους που έγραψαν με την καρδιά τους, είναι σαν ένα απαλό χάδι στη δική μας. Σε στιγμές μοναξιάς, συγκίνησης ή απλώς αναζήτησης, η ελληνική λογοτεχνία στέκει πάντα εκεί, σαν φίλος παλιός που σε καταλαβαίνει χωρίς να μιλάς.
Δώστε στον εαυτό σας το δώρο μιας τέτοιας στιγμής. Ανοίξτε μια σελίδα και αφήστε μια φράση να σας κρατήσει συντροφιά…
