Ο Μάνος Ελευθερίου υπήρξε μια πολυτάλαντη προσωπικότητα του ελληνικού πολιτισμού. Γεννημένος στην Ερμούπολη της Σύρου, εξέδωσε μυθιστορήματα, ποιητικές συλλογές, νουβέλα και τόμους με πεζά λευκώματα. Παράλληλα εργάστηκε ως αρθρογράφος, επιμελητής εκδόσεων, εικονογράφος και ραδιοφωνικός παραγωγός.
Ο καιρός των χρυσανθέμων
Το μυθιστόρημα διαδραματίζεται στη Σύρο, το χειμώνα του 1896, όταν ο θεατρικός θίασος θα δειπνήσει στο μέγαρο των Πινά, μιας οικογένειας που έχει χάσει την αίγλη και τα πλούτη της. Σε αυτό το δείπνο, όλα συντελούνται ανάμεσα σε έρωτες, αναπολόγητα πάθη, αντιπαλότητες και μελλοντικές χαρές. Μέσα στις σκιές του παρελθόντος, ο Μάνος Ελευθερίου ξετυλίγει μια ιστορία προδομένων ονείρων, ηθικών διλημμάτων και χαμένων ευκαιριών. Το κουβάρι της αφήγησης ξεδιπλώνεται αργά, σχεδόν ποιητικά, και τα χρυσάνθεμα, λουλούδια του φθινοπώρου, της μνήμης και του αποχαιρετισμού, αποκτούν έναν συμβολικό ρόλο: μας θυμίζουν όλα όσα δεν ειπώθηκαν ποτέ.
Γνώριζες ότι…
- Τιμήθηκε με το Κρατικό Βραβείο Μυθιστορήματος 2005 για το βιβλίο Ο καιρός των χρυσανθέμων
- Έχει γράψει στίχους για πάνω από 400 τραγούδια: Άλλος για Χίο τράβηξε, Ο χάρος βγήκε παγανιά, Παραπονεμένα λόγια, Κάτω από την μαρκίζα, Οι ελεύθεροι κι ωραίοι, Στα χρόνια της υπομονής, Του κάτω κόσμου τα πουλιά, Είναι αρρώστια τα τραγούδια, Στων αγγέλων τα μπουζούκια κ.α.
«Πολλές φορές βλέπω στον ύπνο μου σκηνές από την παιδική μου ηλικία. Είμαι καθισμένος στην τάξη και με σηκώνει ο δάσκαλος να πω μάθημα και, βεβαίως, δεν ξέρω. Αυτός ο τρόμος τού να μην ξέρω το μάθημα, με ακολουθεί πάντα. Όπως και ο τρόμος των μαθηματικών. Ως παιδί, στο δημοτικό διάβαζα ό,τι έπεφτε στα χέρια μου. Την εφημερίδα που παίρναμε καθημερινώς τη μάθαινα απ' έξω. Το ίδιο και το αναγνωστικό, αλλά καλός μαθητής δεν υπήρξα ποτέ. Άργησα να μάθω ότι υπήρχαν βιβλία λογοτεχνίας».
