Με ομόφωνη απόφαση από την UNESCO, πριν από μερικές εβδομάδες, ψηφίστηκε η παγκόσμια ημέρα Ελληνικής γλώσσας και θα γιορτάζεται στις 9 Φεβρουαρίου. Μία μέρα αφιερωμένη στην πιο αρχαία γλώσσα του κόσμου, μία γλώσσα που άντεξε στους αιώνες. Μίλησε για φιλοσοφία, επιστήμη, ποίηση, δημοκρατία, θέατρο και συνεχίζει μέχρι σήμερα, να διδάσκεται και να μελετάται σε πανεπιστήμια παγκοσμίως.
Η ελληνική γλώσσα είναι κάτι πολύ περισσότερο από ένα επικοινωνιακό εργαλείο. Είναι φορέας πολιτισμού, ταυτότητας και ιστορικής μνήμης. Είναι ο τρόπος με τον οποίο ο Όμηρος εξιστόρησε τα έπη του, ο Πλάτων φιλοσόφησε για την ψυχή, ο Αριστοτέλης διατύπωσε τις πρώτες επιστημονικές αρχές. Είναι η γλώσσα που έπλασε το ευρωπαϊκό πνεύμα, δίνοντας ρίζες σε χιλιάδες λέξεις και έννοιες σε όλες τις σύγχρονες γλώσσες. Μέσα από αυτή τη γλώσσα, έχουν διασωθεί γραπτά κείμενα ανεκτίμητης αξίας. Ποιήματα, φιλοσοφικά έργα, επιστημονικές πραγματείες και θρησκευτικά κείμενα που στήριξαν τη Δύση.
Κορυφαίο παράδειγμα αποτελεί το αρχαιότερο βιβλίο της Ευρώπης, «ο Πάπυρος του Δερβενιού» (4ος αι. π.Χ.), που θεωρείται ο πρώτος σωζόμενος κώδικας γραφής με φιλοσοφικό και θρησκευτικό περιεχόμενο (γέννηση των θεών), γραμμένος φυσικά στα ελληνικά.
Και όμως, σε μια χώρα που λέει πως σέβεται την ιστορία και τη γλώσσα της, η φετινή αναφορά στην Παγκόσμια Ημέρα Ελληνικής Γλώσσας έγινε μόλις από μία εφημερίδα (Εστία). Καμία κρατική πρωτοβουλία, κανένα τηλεοπτικό αφιέρωμα, καμία οργανωμένη εκδήλωση από το ευρύ φάσμα της δημόσιας ζωής. Μια σιωπή εκκωφαντική και ανεπίτρεπτη.
Η ελληνική γλώσσα δεν είναι απλώς παρελθόν. Είναι παρόν και μέλλον. Κάθε λέξη της κουβαλάει αιώνες σκέψης και πολιτισμού. Είναι χρέος μας να την τιμούμε καθημερινά, όχι μόνο ως μέσο έκφρασης, αλλά ως πολύτιμο πολιτιστικό θησαυρό. Κι αν το κράτος ξεχνά, ας θυμόμαστε εμείς: γιατί η γλώσσα είναι ψυχή, και η ελληνική ψυχή έχει μάθει να επιμένει.
